30

Bende heeft voor 80 miljoen aan heroïne gesmokkeld

Stockholm (TT): Douane en politie hebben bekendgemaakt dat een bende erin is geslaagd om grote hoeveelheden heroïne binnen te smokkelen in Zweden.

Negen mannen zitten vast op verdenking van het smokkelen en verkopen van veertien kilo heroïne, met een waarde van zo’n 80 miljoen kronen.

De politie kon in juni vier mannen grijpen die worden verdacht van betrokkenheid bij de drugshandel. Twee van hen ontvingen de drugs in een flat in Handen in Stockholm en verkochten de partijen door.

Een vijfde verdachte, een vijfendertigjarige man, heeft de narcotica vanuit Calcutta in India met de post naar de ontvangers in Handen gestuurd.

De overige gedetineerden waren koerier of verkochten de drugs door.

De vijfendertigjarige is bij zijn afwezigheid gearresteerd en is onlangs door de politie in Calcutta opgepakt. Zweden heeft inmiddels om zijn uitlevering verzocht.

De man wordt ervan verdacht dat hij grote hoeveelheden heroïne verhandelde, aldus officier van justitie Peter Harméus.

We denken dat er meerdere mensen bij betrokken zijn en dat er nog meer aanhoudingen in Zweden kunnen volgen.

Inbeslagname heroïne neemt flink toe

Stockholm (TT): De inbeslagname van heroïne door de douane is gedurende het eerste halfjaar gestegen met ruim 700 procent, vergeleken met dezelfde periode vorig jaar.

Een belronde naar de vier douaneregio’s van het land toont aan dat voornamelijk de inbeslagname van heroïne is toegenomen. Maar ook amfetamine en opium zijn in opkomst.

Een groot deel van de binnengesmokkelde goederen is afkomstig uit Oost-Europa, maar een nog groter deel schijnt vanuit Azië het land binnen te komen.

Het is verontrustend dat de pogingen om harddrugs te smokkelen zo sterk toenemen. Dat heeft bevestigd dat Zweden een drugsland is geworden, aldus Magnus Lundqvist van douaneregio west.

Douane neemt grote partij heroïne in beslag

Göteborg (P): De Zweedse grensdouane in Bohuslän heeft in samenwerking met de Noorse douane een grote partij heroïne in beslag genomen.

Maandag heeft het douanebestuur in Fredrikstad bekendgemaakt dat er afgelopen vrijdag een Franse vrouw is opgepakt die na röntgencontrole vijfentwintig bolletjes heroïne in haar maag bleek te hebben, in totaal 240 gram. De waarde op straat van de in beslag genomen heroïne bedraagt zo’n 2,4 miljoen Zweedse kronen.

De douane in Östfold en de politie in Fredrikstad voerden een omvangrijke controle uit in de trein van Zweden naar Noorwegen bij het centraal station in Sarpsborg.

De Franse vrouw bevond zich aan boord van de trein, maar kon geen bevredigende verklaring geven waarom ze zich daar bevond, of waarom ze ervoor had gekozen naar Zweden en Noorwegen te reizen.

De vrouw is aangehouden op verdenking van drugssmokkel en zal de komende drie weken vastzitten.

De douane in Östfold in Noorwegen heeft in 1993 narcotica met een straatwaarde van zo’n 18 miljoen Noorse kronen in beslag genomen. Al eerder is overgegaan tot inbeslagname na controles in de trein van Zweden naar Noorwegen.

Hij had de krantenknipsels aangevraagd en mee naar huis genomen, een dikke, bruine envelop vol artikelen en aantekeningen over inbeslagnames en geslaagde invallen. Hij wilde niet verder lezen, maar kon er niet mee stoppen.

Dit was het bewijs van activiteit, maar dat had tot nu toe niemand weerhouden. Hij wist niet zeker of de spelers kranten lazen. Het was meer een bevestiging voor de belastingbetalers, de eerzame burgers, dat de politie haar uiterste best deed in de strijd om een drugsvrije maatschappij.

Het was een onmogelijkheid.

Sven Holte streek een lucifer aan en stak een cigarillo op in het halve licht van de zomeravond. De kamer lichtte op door het plotselinge schijnsel.

Hij had zoveel tijd besteed aan zwijgen en het opbouwen van een façade voor de gehele buitenwereld. Hij wilde met respect benaderd worden, dit leven had hij altijd geleefd. Nu golden er deels andere regels. Het lag niet in zijn karakter om zich te beheersen…

Hij was er goed in de gevolgen te overzien, om iets alleen uit te voeren. En hij leefde het eenzame leven waarvoor hij had gekozen. Was het duidelijk dat hij onzichtbaar was geworden, dat hij onoverwinnelijk was?

Hij was niet gepakt tijdens de dagen van wat anderen grootheidswaanzin zouden noemen. Waarom zou hij ook? Het ging allemaal om doelbewustheid, en om beweging in de juiste richting. Concrete beweging. De winst… Wat zou hij met de winst gaan doen?

Kon hij op hun belofte vertrouwen? Hij wilde het geld toch niet hebben.

Hij kwam overeind en liep naar het raam. Vanaf het Hagapark had je een uitstekend zicht op zijn portiekdeur. Om in de gaten te houden wanneer hij kwam en wanneer hij ging en om hem te volgen. Ze hadden zich destijds, in het begin, een paar keer bewust laten zien. Hij had twee brieven gekregen, had naar de foto’s in de eerste envelop gekeken en had die in de safe gelegd in afwachting van de tweede brief.

Daarna was er niets meer gekomen, gedurende al die tijd. Het had hem voorzichtiger gemaakt dan hij ooit was geweest. Hij wist alles over voorzichtigheid, en dat was al heel lang zo.

Had hij gisteren de façade op kunnen houden? Het was gemakkelijker om stand te houden als hij die innerlijke druk voelde, de agressiviteit was niet gespeeld maar was toch niet van hem. Het was de situatie. Na een tijd kreeg hij een rol die hij kon gebruiken, als teamspeler. Alsof ze het zouden vergeten, of de rotzooi zouden verbranden.

Had hij zijn haat op de juiste manier gedragen? Ze hadden het geaccepteerd en er gebruik van gemaakt, ze hadden hem de situatie in scène laten zetten en hij had geen antwoord hoeven te geven op al te veel vragen. Ze stelden niet veel vragen in deze branche, en er werden nog minder antwoorden gegeven. Hij kon een dergelijk patroon waarderen.

Het was een bijzonder gevoel geweest toen Wide als jonge politieagent naar het korps was gekomen. Wide… Hij was de naam nooit vergeten. Hoe vaak was die uitgespuugd in zijn familie? Had Wide het geweten, tijdens zijn jaren bij het korps? Het leek alsof hij geen grote historische bagage met zich meedroeg. En Holte begon er niet over.

Hij had er gebruik van kunnen maken, op het verlies kunnen wijzen. Niemand had medelijden met verraders, en ook onder de handelaars heerste een sterk gevoel van rechtvaardigheid.

De laatste tijd waren er onverwachte dingen gebeurd. Dat was schokkend geweest. Eerst was de man vermoord en daarna was de vrouw verdwenen. Ze zou haar straf nog krijgen, maar het had problemen veroorzaakt.

Het bonkte in Sven Holtes slapen.

Hoe lang was het geleden?

Het was heel lang onmogelijk geweest, en hij was het gelach niet vergeten toen hij met zijn vraag was gekomen. Uiteindelijk was hem een kort moment toegezegd in een flat die naar vochtig beton rook, nadat ze hadden besloten dat hij in leven moest blijven. Hij hoefde geen discretie te tonen nu ze alles wisten. Hij zocht naar camera’s maar wist dat hij die niet zou ontdekken, net zomin als de eerste keer. Het was niet belangrijk.

Een kunstenaar moet een ziel in zijn creatie verwerken zodat die duurzaam is.

Wide fietste naar Amundön met Rigoletto in zijn oren, wat nodig was om de rit te kunnen volhouden. Bij het Radioplein zette hij de muziek uit, omdat hij zijn volledige concentratie nodig had om te schakelen. Dat leidde hem af van de vermoeidheid.

De verkoper op het Mariaplein, met smeerolie tot zijn ellebogen en een vlek op zijn neus, had hem een stuk door het Slottspark laten rijden op de zwarte citybike met smalle wielen en een licht frame. Hij had verteld dat hij zelf zo’n fiets had en dat die uitstekend voldeed als je tenminste niet vaak in de bergen fietste.

Wide fietste langs Askimsbadet en reed Hovås binnen. Lea Laurelius was gearresteerd en hij had een onhandig telefonisch gesprek met de dochter gevoerd. Hij wist niet goed hoe hij zijn rol in deze situatie moest uitleggen.

Ze wachtte bij de brug naar het eiland op hem. Wide zette zijn fiets in een fietsenrek waar niet veel andere fietsen stonden.

Ze gaven elkaar een hand. Jeanette was lang en slank. Ze droeg een verschoten katoenen overhemd en een afgeknipte spijkerbroek die drie decimeter boven haar knieën stopte. Ze liep zacht op stevige joggingschoenen en haar huid was egaal bruin, alsof ze gedurende de lange zomer met verstand in de zon had gelegen. Haar ogen stonden afwezig.

Ze liepen recht over het veld. Een paard kwam op een sukkeldrafje aanlopen en snuffelde aan Wide. Het liep verder naar het water en Wide dacht één moment dat het paard erin zou springen en vrolijk hinnikend naar de open zee zou zwemmen, alsof het overal genoeg van had.

Op de heuvel naar de bosrand draaide hij zich om en keek uit over het water en de huizen op het vasteland.

‘Kom je hier vaak?’

Ze keek hem aan.

‘Zo lang ik me kan herinneren. Mijn moeder en ik gingen hier vaak naartoe.’

Hij kon het net zo goed meteen vragen: ‘En je stiefvader?’

‘Die kwam hier nooit.’

Ze liepen het loofbos in, met de rotswand rechts van hen. De zon gaf de bladeren verschillende kleurschakeringen. Wide deed zijn ogen dicht en rook de geur van warme vegetatie. Hij miste de geur van naaldbomen. Die was overweldigend geweest tijdens de warme zomerdagen waarin hij kind en indiaan in het bos was geweest.

‘Jullie hebben vast mooi weer gehad in Engeland.’

Ze schrok, alsof ze de afgelopen minuten had geslapen.

‘Wat? Ja…’

‘Je bent bruin. Aan de zuidkust groeien palmbomen terwijl de rest van Engeland onder paraplu’s schuilgaat.’

Ze knikte.

‘Toch wilde je daar weg.’

‘Het was er zo… zo kinderachtig. Opgesloten. Een familie die alles in de gaten houdt. Een hotel was beter geweest, zelfs met mijn moeder in de kamer ernaast.’

Ze draaide haar gezicht van hem af, maar Wide merkte dat ze huilde. Moest hij zijn arm om haar schouders slaan? Hoe dichtbij kon hij komen?

Hij raakte voorzichtig haar bovenarm aan.

‘Je moeder is het slachtoffer van toeval. Ik geloof dat de politie dat ook weet.’

‘Waarom zit ze dan in de gevangenis?’

Ze keek naar hem met ogen die glansden in het groene licht.

‘Niet in de gevangenis, alleen in bewaring. In hechtenis.’

‘Is dat belangrijk?’

‘Op dit moment niet, maar ze is nog nergens van beschuldigd. De politie moest iets doen. Soms kan zo’n hechtenis ertoe leiden dat er iets gebeurt. Dat de echte schuldige onder zijn steen vandaan kruipt en een andere steen opzoekt.’

Ze bereikten de open plek in het bos en keken uit over het water. Een smalle loopbrug leidde naar het riet en het strand aan de andere kant. Jonathan Wide koos ervoor om naar links te gaan, over de stenen, naar een rots die als een ronde tafel uitstak boven het water. Hij ging zitten. Zij bleef een paar meter verderop staan. Een man en een vrouw lieten het water opspatten toen ze van de rots in het water doken. Het herinnerde hem eraan dat hij tijdens deze recordzomer nog niet één keer in zee had gezwommen.

‘Heb je dit jaar al in zee gezwommen?’

Ze keek naar hem maar gaf geen antwoord. Hij maakte een gebaar naar het paar in het water.

‘Ik ook niet. Zonde eigenlijk.’

‘Ik heb tijdens mijn reis gezwommen.’

‘Natuurlijk. Dat was het enige verstandige om te doen, als ik je goed begrijp.’

Ze zwegen een hele tijd.

Hij kwam overeind en deed een paar stappen in haar richting.

‘Jeanette…’

‘Ja…’

‘Wist je dat je stiefvader betrokken was bij drugstransacties?’

‘Hoe zou ik dat moeten weten?’

‘Je moeder dacht het. En dat je wist van de bedreigingen die later zijn geuit.’

‘Ik heb de politie verteld wat ik weet, of liever gezegd wat ik niet weet. Je hebt verdomme het recht niet om me ook nog vragen te stellen.’

Uit haar ogen sprak eindelijk betrokkenheid.

‘Het gaat erom je moeder te helpen.’

Ze begon te huilen, net zo snel en stil als daarnet, draaide zich om en begon terug te lopen over de warme stenen. Hij voelde de hitte onder zijn rubberen zolen.

Ze draaide zich heftig om.

‘Als ze dat verdomde zwijn heeft vermoord, verdient ze een medaille,’ schreeuwde ze. De woorden echoden in de kleine baai tegen de rotsen, daille daille daille hoorde hij, als een steeds zwakkere roep om hulp terwijl het geluid vermengde met zout en lucht en over het water verdween.